Van je afschrijven is zo fijn! Gelukkig is dit mijn persoonlijke blog, dus hoef ik niet zo na te denken over of onderwerpen wel geschikt zijn. Vaak begin ik gewoon met schrijven. Ik vind het ook fijn om te delen hoe het gaat, juist online. Hoe zit dat bij jou?
Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder en ik sta nog steeds op twee benen en het leven gaat door. De ex nog een keer gesproken, eigenlijk over de kat, maar dat werd een emotioneel en lang gesprek. Met de nadruk op lang, want ophangen en beseffen dat hij niet heeft gezegd dat hij een grote fout heeft gemaakt en direct naar me toekomt om het goed te maken, is niet zo makkelijk.
Toch deden we dat.
Ik vind het maar raar, dat gevoel van ons. Je houdt van iemand en dat kan veranderen. Door allerlei factoren waar we als mens totaal geen invloed op hebben. Hoe kun je nu eerst denken dat het voor altijd is? Tot de dag dat je dat niet meer denkt. Hij gaf aan de telefoon aan dat de liefde minder is geworden. Mijn hoofd dacht gelijk minder is niet weg, in die fase zit ik dus nog. Hij wil verder leven. Werken aan zichzelf. Zonder mij.
Hoe sluit je dan zo’n gesprek af? Tot nooit? Het was leuk je gekend te hebben? Het waren fijne jaren? Ik probeerde het uit te spreken, maar begon nog net niet te hyperventileren. Nog even te ondragelijk om daaraan te denken. Spreek je dan een tijd af? Laten we elkaar sowieso twee maanden niet spreken? Ik was bang dat ik ging wachten, dus ook dat lieten we los.
Nu is er een soort van halve afspraak dat we zeker tot januari geen contact hebben en dan eens kijken. Is er een vriendschap mogelijk? Werden we allebei die vier maanden knettergek van gemis? Geen idee. Dat is het met liefdesverdriet: je moet de controle loslaten.
We weten niet hoe het gaat lopen. We weten niet wat tijd met ons doet. Hoe gedachtes en gevoelens veranderen. Wie we gaan tegenkomen. We weten het niet. En gek genoeg is het juist die gedachte die me nu rustig maakt: ik weet het niet betekent namelijk ook dat het niet hoeft te betekenen dat ik hem nooit meer zie of spreek.
Maar ik merk ook dat met de dagen mijn focus weer terugkomt, ik dingen wil ondernemen en de reis naar IJsland die op de planning staat helpt ook best wel. Best wel een beetje erg.